تو تو تخت خودت خوابیدی و راحتی / غذات یه وقتی داره و خوابت ساعتی
مدرسه میری و شانست واسه زندگی / بالاس نمیشه ردش کنی دایی سخت نگیر
یه بابا داری که مث شیر پشت سرته / مامانی که قلبش با قلب تو می تپه
حالا بزرگ تر می شی و می بینی زندگی / چطور آدم و خم میکنه دایی سخت نگیر
دایی قدر اون چیزی رو که داری داشته باش / زندگی مث رنگ و قلم و تو نقاش
هر جور رنگش کنی همون جور میمونه / نشه جغد شومی تو بومت بخونه
نشه سفیدیه چشمات یه روز خون بشه / نشه صورت قشنگت گلگون بشه
دایی یاد بگیر همه چی رو تجربه کنی / ولی تو بعضی راها دیگه برگشتی نیس
به هر دستی که دس دادی دست تو بپا / دایی بترس از گرگای آدم نما
تن لخت تو بده به کسی که روح لختشو / هدیه میده بهت و پاش می افته
دایی بپا بکارت روحت خط نخوره / این یکی پرده رو نمیشه دوخت دوباره
اگه نخونی و ندونی پس زود خام میشی / سرتو بالا نیگه دار نشه رام شی
نگی روسری روسرت محدود شدی / حدود و تو تعیین می کنی زندگی یعنی
زندونی که آزادیت دست خودته / مگه کوه و میشه به بند کشید دایی
سارینا ! بیا ببین داییتو دوباره / گلی که کاشته امروزفقط یه خاره / سارینا قصم همیشه گریه داره / سارینا سارینا سارینا سارینا . . .
نشه اخم کنی به اون دختر بچه ای که / گلی داره تو دستشو می خواد بهت
بفروشه روبرگردونی و با خودت / بگی فرق داری حتما آره فرق داری دایی
اون یه بچه کارگره از پایین شهر / فقر و ترس و سیاهی همراهشن
باباش معتاد دایی ببین صورتشو / جای سرخ سیلی سرد پدرشو
فقط نه سال داره تو مدرسه نیستو / طعم تلخ کارو به دوش کشیده و
گلی که پرپر میشه تو دست مشتری / اون گلی که با تلخی ازش می خری
واسه اون گل نیست یه لقمه نونه / ضامن اینکه کتک نخوره تو خونه
نپرس تقصیر کیه خودت یه روز می فهمی / نپرس قصه اش طولانیه دایی زمین
پر از آدمایی که کار میکنن و یه عده ای / فقط پول دارن یه مشت عقده ای
که از کار کارگرا کاخ ساختنو / چه کسایی تو این راه جون باختنو
این چیزارو به دیگرون بگی بهت میخندن / آخه زشتیم عادت میشه واسه آدم

ولی تو قصه ی خودتو بکش نقاش / بزار هر کی هر چی هس باشه ، تو خودت باش . . .

+ همینجور که اشکام با هر دایی گفتنش پایین میومد هیچ حالیم نبود که زنم و نمی شه دایی ِ کسی باشم / ولی با هر ساریناش یکی در گوشم می گفت مهدیس ...

+ سارینا !