هستن کسایی که ما رو راست می بینن. ولی حرفم سر اون کس ها نیست. حرفم سر راست دیدنه. اینکه خود ما هم خودمونو اونجوری که هستیم نمی بینیم. واسه ی همینه که وقتی کسی مارو درست میبینه حالمون بد میشه و دوس داریم حرف زیادی نزنه. حالا اینکه اونا مارو همونجور که هستیم میبینن و ما اینو نمی فهمیم چیز خوبیه یا بدیه یا اصلا نتیجه ای داره یا نه نمی دونم. فقط اینکه آدم گاهی به ضعف آدما پی می میبره چیز بامزه ایه. ولی تکرار این بامزگی اصلا چیز بامزه ای نیست.