یه بار دون ژوان گفتش که اگه آدما واقعا همدیگرو می شناختن همشون عاشق همدیگه می شدن. خیلی کسای دیگه هستن که دقیقا عکس این فکر میکنن. اما من فکر میکنم که دون ژوان راست میگه ...
+ تناقضی بین پست پایین و این پست وجود نداره.

نظرات 3 + ارسال نظر
پوریا شنبه 22 بهمن‌ماه سال 1390 ساعت 02:15 ب.ظ http://myconfessions.blogfa.com/

خوبی آدما بیشتر از بدیاشونه...
بدی می‌کنن اما بدی تو وجودشون نیست...

آدما با همه ی خوبی ها و بدی هاشون قابل ستایشن ... فکر میکنم .

آقای سیب زمینی شنبه 22 بهمن‌ماه سال 1390 ساعت 02:22 ب.ظ

نمیدونم...
شاید اون نقطه ی واقعا شناختن بشه 0 و 1
یا عاشقشی یا ازش متنفری
قبل از شناخت بینه این ها شناوری
نمیدونم .. !

من همونقدری که دارم میگم آدما قابل ستایشن همونقدرم لا به لای ضرب المثلایی که باید بلد بودیم اینُ بیشتر از همه بلد بودم و دوستش داشتم : familiarity breeds contempt
نمی دونم ... یعنی جفتشم هست اما تنفره دم دستی تره.
فکر میکنم نه تنفرمون و نه خیلی از عشق ورزیدن هامون واقعی نیستن . فقط زاییده ی تخیل و ذهن خودمونن . جوری که خودمون میخوایم و راحتیم. جوری که حس میکنیم . و این حسه غالبا اشتباست . شناخت واقعی خیلی نادره و ایشونم با فرض اینکه واقعا همدیگرو بشناسن اون حرفو زده .

گل گیسو چهارشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1391 ساعت 09:14 ب.ظ

دو ژوان راس میگه.

آره. آدرست کو؟

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد